تنهایی با تشکر از دوست عزیزم شراره

تنهاترین تنهای این شهر...
سلام تو که در آسمان قلبم می نشستی
حالا باور دارم که تنهایی را می پرستی

تنهایی تو دل آدم است، تو رگ آدم است.  تو تنهایی را با پوست و استخوان لمس کرده ای.   تنهایی آنقدر با تو دوست شده که تا ابدیت با تو خواهد بود.  در شبهای تاریک این تنهایی خواهد بود که به دلت پنجه خواهد انداخت، قلبت را مالش خواهد داد و تو را تا مرز دیوانگی خواهد برد. تو با تنهایی خیلی آشنا هستی.  اما می دونی، تنهایی مثل یک گلوله در رگهای آدم می دود و به هر جا می رسد، آتش می زند و می سوزاند،  ولی دردش درد آرامیست، مثل درد سرطان.  بیمار بیچاره هیچ وقت درد این بیماری را نمی فهمد اما قطره قطره آب می شود و در زمین فرو می رود.  بیچاره تو که این درد را نمی فهمی. 

آره، تو با تنهایی آشنا هستی اما دردش را نمی فهمی، تو تنهایی را دوست داری و می پرستی.  اما من، من از تنهایی متنفرم.  ولی تو را دوست دارم و چون تو دل به تنهایی بسته ای من هم تنهایت می گذارم.   برو که تنهایی در انتظارت هست. 

سلام خوب من، هر کجا که هستی
ببینم، هنوز تنهایی رو می پرستی؟
مدتیه که می خوام مثل تو تنها بشم
مزه تنهایی رو تو خلوت خود بچشم
برم اونجا که گفتی عشق دروغی نیست
همونجا که هیچ نشانی از شلوغی نیست
رفتم و من هم با تنهایی دمساز شدم
حالا انگار من هم با بی وفایی همباز شدم
من نمی گم به تو حرفهایی ماننده ستاره
حرفی که باور نمی شه گفتنش فایده نداره

¤ گردش قلم دوست خویم شراره (مدیر وبلاگ فریاد قلم )